همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند

[سال هزاروسیصدونودویک] نیمکت پشتی ام مینشست. یک روز وقتی که دبیر استراحت داده بود گفت:«میدونی آدِم یه وَقتای میخواد به یه دختِری بِگِد دوستِت میدارم، نه؟» گفتم چیطو؟! گفت:« هیچ طو! همی دیگه. بِگِد عزیزم و ای احساساتشو بروز بِدِد. ای حسو تو وَم داری؟» گفتم: حالا فعلا ندارم. آما شایِد بعدا داشته باشم. گفت:«الان حست چی چیِس اووَخ؟» گفتم: حسی انزجار نسبت به دبیری فیزیکی اِز خود راضیمون. گفت:«خُبِس که!» گفتم: آررره خیـــلی خُبِس! خیلی! [سال هزاروسیصدونودوسه] داشتم از ماشین پیاده میشدم تا کیک و آبمیوه ای تهیه نموده و از گرسنگی عصرانه نجات یابم. از آن طرف با دوچرخه رسید به من. بعد از احوال پرسی، گفتم: مبارک باشِد. خُب یواشَکی میری قاطی متاهلا، آ محل نیمدِی. چه خَبِرا؟ اوضاع چیطوره؟ گفت:«در این حد بوگَم که پیشنهادی مَ اینِس کا زن بِسونی. خیلی خُبِس. راضی راضی!» [سال هزاروسیصدونودوپنج] وقتی پیاده شدم بروم این دفعه کیک و شیر بخرم، باز در همان خیابان دیدمش. این دفعه اما بچه به بغل. یادم آمد که احساساتش را میخواست بروز بدهد و حالا بروز داده. پسر تپلی که از دبستان جدی ترین رقیبم در مسابقات قرائت قرآن بود و سال های دبیرستان دیگر عقب نشینی کرده بود. همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

اعتراضات گسترده‌ی صنفی کارگران (طبقه کارگر)، اعتراضات سال هشتادوهشت(طبقه متوسط شهری) و اعتراضات دی‌ماه نودوشش(طبقه تهی دست شهری یا طبقه‌ی متوسط رو به پایین). این ها مهم ترین اعتراضات پس از انقلابند.  در مورد اعتراضات اخیر میشود چندین تئوری توطئه مطرح کرد. از آمریکایی بودنش تا راهی برای کنار زدن و بستن احمدی نژاد؛ اما، نباید از اصل ماجرا غافل ماند. در اعتراضات اخیر دو قشر معترض قبلی، یعنی کارگران و طبقه‌ی متوسط شهری، وارد نشدند. این دو طبقه موثرترین‌ها در صحنه‌ی سیاست ایرانند. کارگران با اعتصاب‌هایشان با از کار انداختن چرخ اقتصاد و صنعت، در انقلاب اسلامی نقش مهمی داشتند و امروز هم بیشترین اعتراضات سازمان‌دهی‌شده و صریح از سمت همین قشر است. طبقه‌ی متوسط هم در انقلاب، هم به هنگام جنگ، هم در دوم خرداد و شروع اصلاح‌طلبی، هم در سال هشتاد و هشتاد و اعتراضاتشان و هم در سال نودودو و نودوشش، نقش موثر، مستمر و مفیدی داشتند. هرچه این نقش و این پیوند از نظر زمانی پیشرفت کرد، عقلانی‌تر و حساب‌شده‌تر شد. این عقلانیت را میتوان از رای اصلاح‌طلبان و بخشی از اصول‌گرایان به اعتدال‌گرایان، صرفا به خاطر مصالح کشور، متوجه شد.  علت مخالفت نگارنده‌ی وبلاگ با اعتراضات اخیر به همین خاطر بود. طبقه ی تاثیر گذار سیاست ایران که عمدتا از خانواده‌های انقلابی در سال پنجاه و هفت و صدمه دیده از جنگ هشت ساله هستند، ب همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

دومین نفری بودم که جدول ضرب را از بین حدود پنجاه دانش آموز حفظ میشدم. یک شبه حفظ کردم. بعد از آن، بچه ها یکی یکی حفظ میکردند و جایزه میگرفتند. در کلاسمان از حدود بیست و پنج نفر، دو نفر هنوز ضرب را نمیدانستند. معلممان محمدباقر را به من سپرد. دانش آموز شیطان و درس نخوانی بود. با او در آخرین نیمکت کلاس نشستیم و هر روز جدول را کار میکردیم. اوایل اصلا علاقه‌ای هم نشان نمیداد. چقدر شاکی بودم از دستش! تا قبل از عید تقریبا یاد گرفت. ضرب های سختی مثل «شیش هفتا» را البته فکر نمیکنم هنوز هم بلد باشد. سال دوم راهنمایی باز با محمدباقر هم کلاس بودیم. دبیر علوم، گروه‌بندی‌های چهارنفره کرده بود و هر دو هفته یک بار هم امتحان گروهی میگرفت. هر نمره‌ای هم که گروه میگرفت، جلوی اسم تک تک بچه‌های  آن گروه می‌گذاشت. گروه من تشکیل شده بود از خودم که سرگروه بودم، یکی دیگر که درسش متوسط بود و یکی که ضعیف بود و یکی دیگر که چیزی هم به ضعیف بدهکار بود. دبیرمان این وسط اشتباه محاسباتی کرده بود. محمدباقر را کلا جزو هیچ گروهی قرار نداده بود. به همین جهت از خودش پرسید که دوست داری با کدام گروه باشی؟ انگشت اشاره‌اش را به سمت ما گرفت و نامم از حنجره اش بیرون پرید. حالا گروهم یک نفر دیگر که چیزی به اویی که به ضعیف‌ بدهکار بود، بدهکار بود هم داشت که هیچ، تعدادمان هم بیشتر شده بود نسبت به بقیه. اولین امتحان را که میخواس همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

یکی از چند عملی که باید صورت بدهید و سخت مراقبش باشید تا مثل روسیه و آلمان نازی گرفتار الیگارشی و استبداد نشوید این است که با زبانتان مهربان باشید. منظورم این نیست که مثل شاهنامه حرف بزنید و  همیشه ابیات حافظ و مولا نا را در گفتار روزمره‌تان استفاده کنید؛ فقط کافی ست کمی از اینترنت فاصله بگیرید و کتاب را جایگزین کنید. با 1984 (جورج اوروِل) و بار هستی (میلان کوندرا) شروع کنید. اینطور شیوه‌ی خاص حرف زدن خودتان را پیدا میکنید. آنچه همه میگویند را به زبان نمی‌آورید. مثلا به "تازه به دوران رسیده‌های بیسواد پر ادعا" نمیگویید: «سلبریتی»، یا مثل همه از واژه های سخیف رایج استفاده نمیکنید. چرچیل‌ها، خلاف جهت رودخانه شنا میکنند تا در اوج تسلیم و ناامیدی بشریت مقابل نازی‌ها بایستند و مقاومت کنند و پیروز شوند. و اما چرا اول با 1984؟ آنجا متوجه تاکیدم روی زبان می شوید. چرا که در آن رمان، حکومت، کتاب ها را توقیف و تلویزیون دوسویه را جایگزینشان میکند. زبان مردم محدود به واژه های آن رسانه میشود و قدرت تفکر و به یاد آوردن گذشته و آینده را از مردم میگیرد. میتوانید نمونه‌اش را امروز ببینید؟ بله! ترامپ، نمونه‌ی بارزی ست که دقیقا قصدش مثل هیتلر ایجاد یک دیکتاتوری بزرگ است(البته که دلایل متعدد دیگری هم برای اثبات این شباهت وجود دارد). مردم امریکا اگر حواسشان را جمع نکنند احتمالا انتخابات 2016 آخرین انتخ همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

سیاست به تنهایی به معنای تدبیر و خردمندی ست و  در اصطلاح به معنای تدبیر کلان جامعه. در لغت و اصطلاح واژه ی سیاست بار منفی ندارد؛ اما، در تاریخ ملل مختلف نام سیاست مدارانی به چشم میخورد که روش های کثیف و غیراخلاقی را در دستور کار خود قرار داده اند. تعبیر منفی سیاست بازی و یا سیاسی کاری را برای این د همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

زنگ آخر که میخورد به عشق ژله های کوچک  که یادم نیست دانه ای بیست و پنج تومان بودند یا ده تومان میدویدم و تا مغازه ی اکبر، به تاخت میرفتم. گاهی نوبت صبح بودیم و گاهی نوبت بعد از ظهر و این چرخشی بودن باعث میشد که از مدرسه رفتن خسته نشوم. بین راه ممکن بود به تور کولی ها، جک و جانورهای دامدارها و #زورگی همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

سرگیجه/آب معدنى/ویراژ/لایى/پلیس/جریمه/کوله/ترامپ/پوتین/غرب/چین/انتخابات/ژیوانشى/زیباکلام/نمره/دفترچه بیمه/کوه/هرور/آبشار/داستان/قفلى زدن/ناامید/مرگ/امیدوار/خوب/بهار/سیگار/کره شمالى/ساقه طلایى/ترد/پتى بور/پروفسور/کنکور/بایرن مونیخ/کشمکش/پشت بازو/درد/درد/بى خوابى/درد/آرامش/خواب/پوتین/جین/آب/عقرب/کلاه/ همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

داشتم میگفتم که مدرسه ی ما یک مدرسه ی بسیار بزرگ بود پر از #درخت_های_بادام که بهار ها چاقاله هایشان قوت غالبمان میشدند. عکس پست قبل تقریبا درخت ها را نشان میدهد. بین همان درخت ها هم #شیره_کش_خانه ای بود  برای بچه های سیگاری مدرسه که یک کوه ته سیگار آنجا جمع شده بود. بله بچه های سیگاری مدرسه! این خوب همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

بین هر انتخابات در ایران دو سال فاصله است. شش سال است که این اتفاق افتاده وگرنه قبلش هر سال یک انتخابات وجود داشت. این دو انتخابات همیشه یا قبل از عید نوروزند و یا بعدش. اسفندماه مجلس شورای اسلامی و خبرگان ، خردادماه(این بار اردیبهشت ماه) ریاست جمهوری و شورای شهر که انتخابات شورای شهر برای تهران از همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

نظر یک دوست موقع اوج گرفتن عصبانیتش، درباره ى من این بود که تو یک آدم "از خود راضى مغرورى که همین باعث مرگت میشه". چندمین باره که این توصیف رو میشنوم و هرکارى میکنم دیگه نشنوم نمیشه. قسمت مرگش رو هم که نشنوم قسمت علت که همون قسمت اوله رو میشنوم باز. نیاز به یه نجات دهنده دارم، مثل امدادگرهاى جنگ جها همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

یک بار هم سه ماه در یک کتاب فروشى رایگان کار کردم به شرط اینکه کتاب هایى که میخواهم همان جا بخوانم. از آنجایى که یک ریال هم نصیبم نمیشد، در حد مرگ کتاب خواندم. تنها کتابى هم که خریدم یک لغت نامه ى اختصاصى بود تا بقیه ى واژه هایى که در آن کتاب ها بود را بفهمم. آن لغت نامه ى فوق العاده حالا آرامش بخش همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

اِدی از انگلیس آمده. مدت زیادی بود که ندیده بودمش. با کوپه اش آمد جلوی پایم ترمز کرد و غرولند کرد:« مردک باز چرا کشوندیم اینجا تو؟» گفتم: اینجا چِشِس دادا؟! گفت:«یاد پریسا میفتم. دیدیش تازگیا؟» گفتم:حج خانوم السابقون السابقوندو میگوی؟ دس شوما درد نکونِد! هر روز پلاسِس اینجا. نبینمش؟ گفت:«خیلی بامزه همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

همین دو سه روز پیش که عکس هِرور را گذاشتم و یک عالمه برایش عاشقانه نویسی کردم و قرار گذاشتم ایران را زیر پایش بگذارم؛ قسمت شد یک هرور را از نزدیک ببینم و پشت رول بنشینم(زیارتم قبول). گیربکسش با موتورش هماهنگ نیست، موتور دیزلیش چینی گرید سه است و هر قطعه ای را از یک خودرویی کنده اند و چسبانده اند. خد همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

سیاست سه وجه دارد. فنی، علمی و فلسفی. شما در ایران صرفا بعد فنیش را میبینید. چه مسئولین سیاسی کشور و چه مردم فکر میکنند سیاست همین فن است و بس. جمعیت علمی و فلسفی سیاست ایران بسیار مهجور و ناشناخته اند؛ در عین حال بسیار غنی و کارآمدند. دیدیم که در مذاکرات اخیر که منتهی به برجام شد، این جمعیت چگونه م همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...